Tıp kazanmak için günde kaç saat çalışılmalı

kafayı yemiş birey eylemidir. Eğitim sistemimizin okul bittikten sonra dahi genç bireylerden şırıngayla kan almaya devam ettiğinin göstergesidir.

sınırları zorlamaktır. çok çalışmak değil planlı çalışmak gerekli olduğundan fayda sağlamayacaktır.

Sen 13 saat çalış kendini yırt bir okula gir mevzu reel hayata gelince torpilli olan her türlü önüne geçsin. yani bunlar hikaye mesele bir yerde dayın var mı yok mu?

tıp fakültesini kazanmak için bir arkadaşımın gerçekleştirdiği eylemdi. kendisi evde 5-6 saat ders çalışabildiği için yurtta kalmaya başlamıştı. sonuç mu?

(bkz: gazi üniversitesi tıp fakültesi)

edit: çocukla övünmedim lan. gerçek hayattan alıntı sadece. o kadar saat ders çalışmak ruh hastalığından başka bir şey değil. kaç kere 18 yaşında olacaksınız amk?

tıp fakültesini kazanmak için bir arkadaşımın gerçekleştirdiği eylemdi. kendisi evde 5-6 saat ders çalışabildiği için yurtta kalmaya başlamıştı. sonuç mu?

(bkz: russian institute school of medicine)

tıp fakülteleri ve büyük şehirlerdeki mühendislik fakülteleri kapılarını açan çalışma sitili. nasıl başarılabilindiği merak* konusudur.

günde 13 saat çalışıp iyi bir üniversiteyi kazanan adama hiç bir zaman hayranlık duymam. 2-3 saat çalışıp sosyal hayata bağlı ve kazanan insanlar var. asıl iş onlarda.

Mallıktır. Eğer şu an günde 13 saat çalışan bünye, lise zamanında her gün 1 saat çalışsaydı ortalığı sikerte sikerte istediği bölüme girerdi.

(bkz: düzenli çalışmak)
(bkz: sen benim dediğimi yap yaptığımı yapma)

kesinlikle gerzekliktir, kafayı yemektir.
geçen sene odtü bilmem ne mühendisliği için kasan arkadaşım vardı. günde 12 saat çalışıyodu bazen 3 saat uyuyodu. çocuk sınava 1 ay kala psikolojisi o korku telaşla sikildiği için altına sıçmaya başlamıştı, tutamıyodu. sınava altına hasta bezi bağlayıp girmişti.

8 saat okul
4 saat dershane etütü
2-3 saat evde çalışmak

+ okulda tenefüslerde de çalışmak

ben hala yeterince çalışıyor muyum diye düşünce o kadar da çok gelmiyor...

Üniversiteyi kazanacağı kesin olan bıreydır, haritadan yer beğenir.

aptallıktır. sayılı defa bir başlığa ikinci defa yazıyorum ama ulan 13 saat ne demek. arkadaşım size ekstradan 5 yıl daha genç kalma fırsatı verildi de bizim mi haberimiz yok. yazık ulan hepinize, sonra geliyorsunuz üniversiteye saçlar dökülmüş, göt göbek gitmiş, sıkıntı sivilceleri hala suratta. kendinizin değerini bilin az.

anlama yetersizliği vardır. etkili çalışma yöntemleriyle günde 1 saat çalışsa bile yeter. hey yavrimoo az olsun verimli olsun. o kadar çalışmak bünyeye eziyetten başka bir şey değil.

tamamen aptallıktır. daha iyi bir hayat için intihar etmek gibi bir şeydir aslında.

Guven, Özveri, Tecrübe ister. Yani universiteye oyle gidilse bile keyif alinmaz.

kesinlikle saçmalıktır. bu kadar da net söylüyorum. bundan 4 sene evvel girdiğim sınavda sayısalda 3200üncü olmuştum. çok süper bir sonuç değil belki ama tıp için yeterliydi o zamanlar. ne yaptığımı da anlatayım, öss öğrencilerine biraz örnek daha çok da ibret olsun.
önce yaz zamanı dershanede kamptı şuydu buydu derken gaza geldik biraz. iki üç hafta günde 4-5 saat çalışmışımdır ortalama. sonrasında zükerler böyle işi deyip tatile devam ettim. mal mal bilgisayar oyunları oynadım. okul başladığında tekrar gaza geldik, günde üç dört saat çalışıyorduk. asla ve kat'a o dönemde günlük ortalama 300 soruyu görmemişimdir. zaten mümkün de olmuyordu ki, okuldan geldiğimde bitkin oluyordum. neyse sonra yine boşladık. hiç ders çalışmadan geçirdiğim haftalar olmuştur o dönemde. ilk dönemin sonlarına doğru denemelerde çakılmaya başlayınca biraz akıllanır gibi olduk. mallık bu ya, arkadaşlarla iddiaya girdik. bir pazar gününde 1000 soru çözecez diye. üstelik matematik, kimya, fizik ve biyoloji sınırlaması vardı. gece saat 11:53te 1000. soruyu çözdüğümü hatırlıyorum. sonra da bir hafta kitapların yüzünü bile açmadım. ondan sonra kayış koptu zaten, bir iki gün çalış sonra bir hafta yat. iki ileri, bir geri. günler geçiyor, sınav yaklaşıyor. hafiften yusuf yusuf.
sonra babaannem vefat etti, ailede durumlar perişan. ben kafayı sıyırma noktasındayım. hayatımdaki her şey ters gidiyor. en basit işleri bile yüzüme gözüme bulaştırıyorum. özgüven sıfır. arada pederi yokluyorum, bu sene iyi yerler kazanamazsam seneye kalayım mı diye. çünkü olacağı o. peder neresi gelirse yazarsın dedi, benim moral yerle bir. ilişkiler desen hepten berbat. çıldırmak üzereydim yani.
sınava kaldı yaklaşık kırk gün. okul bizi bıraktı zaten. ben de dershaneyi bıraktım. ne yapıyon sen mal, diyenlerim çok olmuştur tabii. ama sınava bir buçuk aydan az kalmış ve benim çok konu eksiğim var. hocalarla konuşsam "biz o dersleri anlatırken neredeydin?" diyecekler. ne gerek var morali bozmaya.
bir de anneciğimin bana katkısı çok oldu o dönemde. en çok da o kendime getirdi beni. hadi oğlum dedim kendi kendime. şu kadar zamanın var, bu kadar da konun var. varsın her konudan 500 soru çözmeyiverelim. konuları anlarsam zaten iyi derece yaparım. velhasıl o kalan bir buçuk ayda iyi çalıştım sözlük. öyle günde on saat falan değil. hele hele günde en az 500 soru falan palavra zaten. ne yaptım peki? konu çalıştım. sonra o konuyu anlamak için iki üç farklı kitaptan konu başına ortalama 100-150 soru çözdüm. fazla zorlamadım kendimi ama konu eksiklerimi de hızla giderdim. işte ben bunları yaptım.
günde 10 saat çalışan arkadaşlarımın halini görseniz şu anda yemin ediyorum okulu mokulu terk edersiniz. hepimiz de gördük çünkü o kadar çalışmaya değmeyeceğini. çalışmayın demiyorum bakın. çalışmamak sorumsuzluktur. kafanız bir yerde mutlaka dank eder. ama bu sınava sene boyunca günde 10 saat çalışmak, çok saçma bir şey. hedefiniz ilk yüz değilse kesinlikle kalkışmayın böyle bir şeye. tıp, mühendislik gibi bölümleri de hevesiniz varsa hedefleyin. yoksa zorlaya zorlaya kazandığınız bölümü ikinci sınıftan terk etmek de gayet mümkün yani.

Tıp kazanmak için nasıl çalışmalı?

Tıp kazanmak için günde kaç soru çözmek gerekir?

Tıp kazanmak için kaçıncı sınıfta çalışılmalı?

Genel cerrah olmak için kaç puan gerekir?